Vogelfeer

As wenn en Feer licht upweiht

un sweevt sacht dör de Lücht,

so is mi dat van binnen -

Holl 'k buten ok en Sücht.

Neet Güstern noch neet Mörgen

noch dreiht de Tied sük still;

kann alls noch anners worden -

kann dat worden as ik will?

De Nacht vergung in d Mörgen -

vergetren is de Droom?

En Vogel fleit sien Leeder;

dor seilt en Feer van d Boom.

Wat kost de Welt van Mörgens!

Well bruukt 'n Roos so rood?

Hebb allens to verschenken-

man mien lüttje Mood ward groot.

Ik fööl de oll Pullover,

he ruckt noch na dien Hund.

Du draggst dien enge Saken,

nu geiht dat weer liekut.

De Nacht...

De Feer schweevt licht un danzend-

ik danz dor achter an-

ritt mi ut Angst un Twiefel,

mien Drööm kann net vergahn!

Bold wicht de Koll de Warmte,

ik glööv, de kummt van di.

Ik gahallen mien Straten,

un ik föhl, du büst bi mi.

De Nacht...

(geschrieben von Claus Dreier)

Kien Fragen un kien Blieven

Dat grote Schipp wacht dor an d' Kai in d' Haven,

ik draag mien olle Leven mit dorhen.

De Kuffer vull van Biller, vull bit boven,

ik Hoop, ik bliev nu neet mehr lang alleen.

Ik bün up d' Weg un kiek blot noch na Westen

un miss de Röök van güstern al neet mehr.

Wat achtern liggt, leet mi doch bold verdrösten,

mien Hart, ik wunner mi, deiht sehr.

De klare Luft weiht soltig dör de Glieven,

un nimmt mit sük de Twievel un de Nood.

Vörut mutt 't gahn, kien Fragen un kien Blieven,

dor seh ik di, mit Ogen gleinig rood.

Dat grote Schipp wacht dor an d' Kai in d' Haven,

ik draag mien hele Leven in de Welt.

Ik kiek di an, wullt dat Oll' mit mi begraven

un dorher gahn, wor dat Neje tellt?

(geschrieben von Otto Groote und Claus Dreier)